Een spannend wandelpad

Blog december 2021: Op een mooie zondagmiddag in november besluiten we een wandeling te maken vanaf de camping langs het meer. Een (oud) wandelpad, wat niet meer als zodanig wordt onderhouden, loopt langs de rand van het meer door het bos.

Een wandelpad niet zonder enige uitdaging.

Zoals u weet is Lac de Triouzoune een stuwmeer. Het mooie van een stuwmeer is het altijd verrassende waterniveau. Voornamelijk voor-, najaar en winter kan dit per dag wisselen, dan weer hoog dan weer laag. Het kan zelfs zo laag zijn, dat je over de bodem van het meer kunt wandelen.

Dat was deze keer niet het geval, het water stond redelijk hoog. Dan is droge voeten houden op sommige plekken een uitdaging. Een spannend pad, obstakels van omgevallen bomen, een ‘waar is het pad nu?’-pad, door de varens, over waterstroompjes, door de blubber en langs oude kapotte houten bruggetjes (want over is niet meer mogelijk). Oftewel een leuke wandeling stond ons te wachten. Dat het een wandelpad is geweest zie je aan het feit dat er nog 2 informatieborden (in the middle of no-where) staan. Eén met uitleg over boomsoorten en de ander over spechten.

Bas is onze spoorzoeker en loopt voorop. Plots waarschuwt hij ons, ‘kijk een wildzwijn’. Er kwam over het pad een wildzwijn recht op ons af gerend. Hij kreeg ons in de gaten, veranderde ietwat zijn richting en vervolgde zijn, bij nader inzien, vluchtroute over de heuvel bovenlangs waar wij liepen. Wauw. Wat een dier. Mooi groot, sterk, robuust.

Onder de indruk lopen we verder. Opeens staat Bas stil en zegt, “ssttt stil eens”. We luisteren. In de verte blaffen honden. Maar waar komt dat geluid vandaan. Water draagt geluid en we staan aan de rand van het meer. Het weerkaatst, het lijkt van de overkant te komen. Er komt een geluid bij, een belletje. Een belletje? Blaffen? Van links van rechts van rechtdoor? Zouden het jachthonden zijn? Nee toch he? Dat zwijn was op de vlucht. Straks staan we in de vuurlinie.

Daar komen de honden, 4 stuks snuffelend en in een snel tempo lopen ze ons voorbij. Wat opvalt is dat eentje een zender aan zijn halsband heeft zitten en een belletje. Ze zijn voorbij, draaien om, komen terug en het enige wat ze doen is snuffelen en blaffen en lopen weer verder met geen oog voor ons. Gelukkig totaal geen oog voor ons. Want eerlijk is eerlijk, het was eventjes spannend.

Een vluchtend wildzwijn, 4 jachthonden, en wij. Waar zijn de jagers?

Inmiddels staan we van het pad af een klein beetje verscholen achter bomen onze keuzes te overwegen. Wat gaan we doen, terug of door? De honden achterna, met de kans dat de jagers ook die kant op komen? We besluiten ons pad te vervolgen met oren open en zelf zingend en pratend om duidelijk te maken dat er mensen zijn.  Tja, je moet wat toch? “♫ ♪ Lalalala, want in het bos daar zijn de jaaggeerrrss ♫♫ en die jagen er op los ♪♪♫”.

En zo zie je maar, het avontuur ligt om de hoek. uiteindelijk hebben we geen jagers meer gezien of schoten gehoord. We waren niet op verboden terrein of in een jachtgebied. Deze wandeling, dit wandelpad, is absoluut echt een aanrader voor iemand die van een beetje spannend en avontuurlijk wandelen houdt. Vanaf de camping langs het meer. Misschien eentje voor onze wandelweek !