Blog juni 2022: Ze zijn er hoor, hehe eindelijk. Na lang ernaar uitgekeken te hebben, grazen er sinds gisteren einde middag 4 kleine schaapjes in onze weide. Wat een heerlijke dotjes. Onze Ouessant schaapjes.
Een heel avontuur om ze op te halen in Nozières. Na een lange -slinger de slanger- route, over prachtige wegen, arriveerden we uiteindelijk bij de boerderij alwaar een stal vol schapen op ons stond te wachten. Naast de Ouessant in alle soorten en ‘maten’ en kleuren, stonden er ook 2 geiten, een 3-tal andere schapen, konijnen, een hele grote hond en een kleine hond, een plafond vol spinnen en vooral rag en heel heel veel vliegen.
We gaan naar binnen en begeven ons tussen de nieuwsgierige schapen.
De boerin heeft wel een idee welke ouessant schaapjes ze met ons mee wil geven. Twee mannetjes een wit en een zwart van een paar maanden oud zet ze even voor ons apart en ze wijst een mooi wit ouder schaap aan. Op deze was ik al meteen verliefd, zo vriendelijk dat ze kijkt. Tussen al dat gespuis lopen ook een paar weken oude lammetjes rond. Zo klein als een kilopak suiker. Ontzettend schattig. Helaas te klein om mee te kunnen nemen, we kiezen nog een zwart schaap van ongeveer 1 jaar oud uit.
De boerin knipt de wol van de jongste nog wat af, wat voor mij als oplettende en nieuwsgierige kijker natuurlijk heel leerzaam is. Hetzelfde geldt voor de hoorns, ze legt me uit hoe af te knippen wanneer ze te lang worden.
De schapen tillen we vanuit de stal op en zeulen ze mee door een veld met brandnetels en hoog gras naar een oude Lada. Achterklep open en hop schapen erin. Zo rijden we de weg van de boerderij terug naar boven alwaar onze geleende paardentrailer klaar staat. Veel te groot natuurlijk voor de schaapjes, ze hebben ruimte te over.
Na het afwikkelen en uitwisselen van verschillende officiële documenten is het tijd om huiswaarts te keren. Deze keer besluiten we een makkelijkere route te nemen. Hoe dan ook komen we de eerste 50km niet onder slingeren uit, maar zo pittig als op de heenweg wordt het gelukkig niet. Na op de snelweg beland te zijn, stoppen we twee keer om de schapen te checken. Die hebben het reuze naar hun zin, staan gewoon op het gemakje te eten.
Zo ook bij thuiskomst na zo een 4,5uur rijden. Niets aan het handje. Een mooi stelletje bij elkaar, het oudere dametjes is niet bang en komt gerust uit je hand eten. Erg fijn want dat voorbeeld geeft ze ook aan de jongere.
Het is een koddig gezicht zo bij elkaar. Bienvenue Lancelot en Olivier en Sophie en Lara
