Blog september 2023. Gastblog door Daniëlle: Het is voorbij die mooie zomer! En daarmee mijn carrière op Camping Le Soustran. Daarom mag ik deze keer de gastblog schrijven. Wees niet getreurd, want wat vorig jaar als experiment begon, zoals velen van jullie weten, is uitgemond in een life changing experience voor mij! Ennuh, de camping blijft gewoon bestaan hoor. Bas en Monique heten jullie volgend seizoen gewoon weer van harte welkom!
Wat hebben we samen met jullie toffe dingen beleefd!
Ik kwam vorig jaar juni aan in een warm bad en werd meteen opgenomen in een fijne groep mensen van de wandelweek. Tussendoor knapte ik ‘mijn huisje’ op, wat ook al snel als mijn huisje voelde. Voordat ik het doorhad zaten we midden in het hoogseizoen. En hoewel ik me vooraf een beetje zorgen maakte over de drukte met alle kinderen, was het regelmatig hartverwarmend en grappig: “Woon jij daar alleen?”, wijzend vanaf het klimrek naar mijn mobile home. “Ja” antwoordde ik. “Dat vind ik zielig”. Zo schattig. Ik heb hem uitgelegd dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en dat ik het juist heerlijk vind af en toe alleen te zijn. Ook waren er de kinderen die me het liefst mee naar huis namen, “want er is nog plek in de kofferbak, aah toeee, ga je mee?”, of “je kunt nog op de fiets zitten!” die achterstevoren op het dak van de auto stond.
Aan variatie geen gebrek trouwens. Uitdagende wandelingen in de rustgevende, groene natuur, interessante gesprekken tijdens de befaamde kipavond of gewoon tussendoor en ontspannen bij het kampvuur met een biertje na een drukke werkdag. Ik leerde over het reilen en zeilen van een camping en het samenwerken in een klein, intiem team. Ik had geen idee dat ik bedienen, of de hectiek in de keuken zo leuk vond! Afgezien van de ijscoupes maken dan, wat een gedoe.
Nee, geef me dan maar gereedschap!
Als handige harry vond ik het geweldig met voor mij nieuw gereedschap te leren omgaan, zoals een cirkelzaag en verschillende soorten snoeigereedschap. Ja, ik was een manusje van alles op de camping. Ik weet nog dat een ventje lachend tegen me zei: “net was je nog glazenwasser en nu weer tuinman!” Ook volwassen gasten moesten wel eens lachen als ze me eerst het één en daarna weer iets totaal anders zagen doen. En hoewel ik soms even genoeg had van een klus (hoeveel coniferen kan je hebben op één terrein…?), helemaal toen op één dag zowel mijn regenbroek, outdoor-jack en goretex schoenen niet meer waterdicht bleken te zijn, was de variatie en het buiten zijn wat het werk zo leuk maakte.
Geen één dag loopt hetzelfde, of zoals je ‘m vooraf bedenkt. Een fijn moment van de dag:
’s ochtends, voordat de hele camping uit bed was en de zon op zijn hoogst stond, op mijn gemakje het zwembad schoonmaken. Genietend van de rust die er nog was en van de enkeling die een praatje kwam maken met slaperig hoofd. Of de kids die langs liepen om brood op te halen bij de bar en me vrolijk gedag zeiden. Het was wennen om na een leuke tijd mensen weer te zien gaan. Als reiziger was ik meestal degene die verder trok en fijne mensen en mooie plekken moest achterlaten. Nu waren jullie dat.
Intussen is de tijd aangebroken dat ook ik weer verder trek. Op zoek naar een nieuw thuis in Zuid-Frankrijk. Wie weet zien we elkaar weer eens op Le Soustran. Deze plek en Bas en Monique zullen altijd een speciaal plekje in mijn hart houden. Merci beaucoup à tous, met een speciale merci aan alle lieverds die speciaal voor mij hierheen zijn gekomen! Iedereen nog vele mooie vakanties toegewenst!
Daniëlle
(Voor de geïnteresseerden: 84 coniferen!)
____________________________________________________________________
Daniëlle, bedankt voor het schrijven van deze gastblog. En naast de gastblog willen we zeggen; Super bedankt voor de fijne tijd samen en je hulp. Lieve Daan, we gaan je volgen, benieuwd naar waar jouw pad naartoe leidt. Heel veel geluk en succes en tot ooit ! Bas en Monique