Donderdag 27 juni 2019. C’est fini. Het is klaar, gedaan! Vandaag lever ik mijn laptop in en mijn badge.
Einde loopbaan, kantoorbaan, einde het vanachter de ramen naar buiten staren en dromen over een andere toekomst. Fini carrière.
Afgelopen maandag had ik mijn exit gesprek. De laatste vijfenhalf jaar heb ik gewerkt bij Fluor. Met veel plezier. Veel geleerd en veel kunnen groeien. Ik heb voor diverse grote chemiebedrijven gewerkt. Inhoudelijk van 3d design tot administratieve werkzaamheden. Vanaf de start van een project tot het As Built maken van documenten van weer andere projecten. Een fijn bedrijf, een flexibel bedrijf, waar ik kansen heb gehad en mogen pakken. Ontzettend veel collega’s ontmoet van over de hele wereld die allemaal samen werken, soms op 1 kantoor en soms via het wereld wijde web. Mooi om te zien hoe alle diversiteit, taal en cultuurverschillen worden omarmd.
Afgelopen maandag begon ik de dag met een onrustig en zenuwachtig gevoel. Best apart, daar ik al maanden aan het aftellen was. Zo enorm veel zin in de toekomst. Toch is het ook spannend. Van een heel zeker bestaan met vast inkomen, naar een, voor ons toch, nog onbekend bestaan met een fluctuerend ‘onzeker’ inkomen.
Wat altijd al in me zat, het ondernemen, gaat nu vol gebeuren. Persoonlijk zit ik vol met ideeën die we kunnen gaan uitwerken. Van camper-plaatsen op de camping tot het aanbieden van een wandelvakantie, van schilder-workshops tot “bouw je eigen hut” en overnacht daarin. Etc. etc. Het één zal slagen, het andere zal misschien mislukken. Met vallen en opstaan gaan we onze draai geven aan onze toekomst. Wij weten nu nog niet wat het uiteindelijk zal worden en dat maakt het zo speciaal. Het heeft wel allemaal met inzet te maken, onze inzet.
Dat is wat ik ook altijd onze kinderen heb getracht bij te brengen. Begin ergens aan, zeker als dat is wat je wilt. Je kunt hooguit je neus stoten. Oké het kan een ‘paar’ centen kosten, maar het is niet het einde van de wereld. Mislukt iets, krabbel op, pak jezelf bij elkaar en ga verder. Omdat ik en ook Bas zo in elkaar zitten, gaan we ervoor, met volle overgave.
Vandaag lever ik mijn badge en mijn laptop in. Over iets meer dan een week rijd ik weer naar Frankrijk, ons nieuwe thuis, op weg naar onze toekomst. Meedraaien op de camping, ogen en oren open, leren. Beetje bij beetje komt 1-9-19 dichterbij en dan is het moment dat we het zelf mogen gaan doen. De datum van overdracht. Het viel mij pas op, dat ook deze datum (zoals zovelen data in mijn leven) weer een mooie overeenkomst hebben -> 1919! Staatslot kopen met deze eindcijfers … wie weet?!
Ons blijven volgen? Dat kan via onze blog en nieuwsbrief: www.lesoustran.com/blog.
C’est fini !