Blog april 2024: Op 10meter van ons slaapkamerraam zijn 2 uilskuikens geboren. Chouette Hulotte a francais! Bosuilen! We hebben ze gisterenavond voor het eerst mogen aanschouwen. Wat ontzettend bijzonder. Onze buren, ze komen vaker ter sprake, die meneer met die ontzettend lekkere honing, heeft 2 jaar geleden een nestkast gebouwd voor uilen. Dat jaar moesten er wat hoge bomen gekapt worden. Hij heeft een stam lang gelaten en daar de nestkast op geplaatst. Die staat dus net achter ons kippenhok* en vlak naast ons huis. Nu 2 jaar later is het, na eerder een nest hoornaars te hebben gehad, dan eindelijk gelukt: Een nest met jonge uilen.
En nu dit jaar was het raak!
Gisterenavond rond de schemering ontvingen we een whatsapp van Romuald en Bettina (onze buurtjes), de uilen waren uitgevlogen. In de schemering zijn we met verrekijker en gsm gaan kijken. En ja hoor, daar zagen we een wit pluizenbolletje, de ander bleef voor Bas en mij onvindbaar (onzichtbaar door zijn schutkleuren).
Eerlijk gezegd hoorde we ze al een tijdje, maar weten wij veel. We slapen altijd met ons raam open en dan hoor je veel dierengeluiden. Zeker in het voor- en najaar. Van keffende vossen, tot zevenslapers, de das, de haan etc. Nu dachten wij dat we de relmuizen hoorde ‘s nachts, maar het bleken dus uilen. Echt heel bijzonder, wat zijn die kuikens al groot zeg.
We hebben ons meteen een beetje ingelezen natuurlijk:
Deze pagina geeft veel informatie: https://www.natuurpunt.be/soorten/vogels/bosuil
Naar schatting zijn ze dus ongeveer 1 maand oud, want ik lees “Opnieuw 25-30 dagen later verlaten de jongen dan het nest vooraleer ze effectief kunnen vliegen. Ze klauteren dan rond in de bomen waarbij ze zelfs hun vleugels gebruiken om meer steun te vinden. Met hun dikke pluizige verschijning lijken het wel overmaatse stofzuigerzakken.”
)* We hebben 2 kippen en inmiddels 1 kuiken, maar die staat veilig binnen in een kartonnendoos voorlopig. Eerst maar eens uitgroeien tot een heuse kip, anders een ietwat te makkelijke prooi voor hongerige uilskuikens.
Als iemand je uitmaakt voor een uilskuiken, dan heb je waarschijnlijk iets doms gedaan.
Het woord wordt namelijk altijd gebruikt om aan te geven dat een persoon ontzettend stom of dom is. Maar waar komt dat vandaan?
Het is eigenlijk bijzonder dat ‘uilskuiken’ symbool staat voor domheid, aangezien de uil tegenwoordig juist bekend staat als een wijs dier. Denk aan meneer de Uil in de Fabeltjeskrant of, wat historischer, de Griekse wijsheidsgodin Pallas Athene die vaak afgebeeld werd met een uil. In vroeger tijden werd de uil echter ook geregeld beschouwd als een wat dommig dier. Dat is bijvoorbeeld terug te zien aan de oude uitdrukking:
Elk meent zijn uil een valk te zijn.
Iedereen denkt dat het zijne (vaak zijn kind) het beste is
Deze uitdrukking werd gebruikt om aan te geven dat ouders vaak (onterecht) denken dat hun kinderen zeer intelligent en bekwaam (valken) zijn, terwijl het in werkelijk soms maar domme schepselen (uilen) zijn. Om aan te geven dat iemand niet al te snugger was, zei men vroeger verder ook wel eens “het is een uil van een vent” of korter: “uilskop”. En om aan te geven dat men van bepaalde mensen niet veel goeds moest verwachten, werd wel gezegd: “uilen broeden uilen” (zulke ouders, zulke kinderen).
Waarom men de uil vroeger een wat domme vogel vond is niet helemaal duidelijk. Wel bekend is dat de uil vroeger soms werd gevreesd en beschouwd werd als brenger van onheil. Mogelijk door zijn geruisloos nachtelijk vliegen en het naargeestige geluid dat hij soms maakt.